METODYKA INTEGROWANEJ OCHRONY TYTONIU (PRODUKT CYFROWY)

SPIS TREŚCI

1. 
   1. Wstęp
   2. Ogólne zasady agrotechniki
   2.1. Dobór stanowiska pod uprawę tytoniu z uwzględnieniem płodozmianu
   2.2. Możliwości wprowadzenia uprawy bezorkowej i stosowania roślin okrywowych w uprawie tytoniu
   2.3. Nawożenie zrównoważone w oparciu o zasobność gleby
   2.4. Niedobór składników pokarmowych
   2.4.1. Niedobór azotu
   2.4.2. Niedobór fosforu
   2.4.3. Niedobór potasu
   2.4.4. Niedobór magnezu
   2.4.5. Niedobór wapnia
   2.4.6. Niedobór boru
   2.5. Dobór odmiany
   2.6. Siew i pielęgnacja rozsady
   2.7. Sadzenie roślin
   2.8. Uprawki polowe i zabiegi pielęgnacyjne
   2.9. Ogławianie i pasynkowanie roślin
   3. Regulacja zachwaszczenia3.1. Najważniejsze gatunki chwastów
   3.2. Niechemiczne metody regulacji zachwaszczenia
   3.3. Chemiczne metody regulacji zachwaszczenia
   4. Ograniczanie sprawców chorób
   4.1. Najważniejsze choroby
   4.1.1. Choroby grzybowe
   4.1.1.1. Mączniak rzekomy tytoniu (Peronospora hyoscyami f. sp. tabacina)
   4.1.1.2. Brunatna sucha plamistość liści tytoniu
   (Alternaria alternata)4.1.1.3. Chwościk tytoniu – żabie oczka (Cercospora
   nicotianae)
   4.1.1.4. Czarna zgnilizna korzeni tytoniu (Thielaviopsis
   basicola, syn. Chalara elegans)4.1.1.5. Zgnilizna podstawy łodyg (Botrytis cinerea)
   4.1.1.6. Rizoktonioza tytoniu, sucha zgnilizna
   podstawy łodyg (Rhizoctonia solani)
   4.1.1.7. Zgnilizna twardzikowa (Sclerotinia sclerotiorum)
   4.1.2. Choroby bakteryjne Bakteryjna plamistość liści tytoniu (Pseudomonas
   syringae pv. tabaci) i kanciasta plamistość liści (Pseudomonas angulata)
   4.1.3. Choroby wirusowe
   4.1.3.1. Brązowa plamistość pomidora na tytoniu – TSWV (Lycopersicum virus 3)
   4.1.3.2. Brunatna nekroza nerwów liści – PVY (Potato virus Y)
   4.1.3.3. Mozaika tytoniu - TMV (Tobacco mosaic virus)
   4.1.3.4. Mozaika ogórka - CMV (Cucumber mosaic virus)
   4.2. Metody określania liczebności i progi szkodliwości sprawców chorób
   4.3. Właściwy dobór środka ochrony roślin i jego dawki
   4.4. Właściwy dobór techniki aplikacji środka ochrony roślin
   5. Ograniczanie strat powodowanych przez szkodniki
   5.1. Najważniejsze gatunki szkodników
   5.1.1. Wciornastek tytoniowiec (Thrips tabaci)
   5.1.2. Mszyca (Myzus persicae)
   5.1.3. Rolnice (Agrotinae)
   5.2. Niechemiczne metody ochrony
   5.3. Chemiczne metody ochrony
   5.3.1. Metody określania liczebności i progi szkodliwości
   5.3.2. Systemy wspomagania decyzji
   5.3.3. Właściwy dobór środka ochrony roślin i jego dawki
   5.3.4. Ochrona organizmów pożytecznych
   5.3.5. Właściwy dobór techniki aplikacji środka ochrony roślin
   6. Zbiór liści, suszenie i przechowywanie surowca
   6.1. Zbiór liści
   6.2. Suszenie
   6.3. Magazynowanie i przygotowanie surowca do wykupu
   7. Fazy rozwojowe roślin
   8. Zasady prowadzenia ewidencji stosowanych środków ochrony roślin
   9. Literatura uzupełniająca
   
   

WSTĘP

Integrowana ochrona roślin (ang. IPM – Integrated Pest Management) jest
sposobem ochrony przed organizmami szkodliwymi, polegającym na wyko-
rzystaniu wszystkich dostępnych metod ochrony roślin, w szczególności
metod niechemicznych, w sposób minimalizujący zagrożenie dla zdrowia
ludzi, zwierząt oraz dla środowiska. Integrowana ochrona roślin wykorzy-
stuje w pełni wiedzę o organizmach szkodliwych dla roślin (w szczególności
o ich biologii i szkodliwości) w celu określenia optymalnych terminów dla
podejmowania działań zwalczających te organizmy, a także wykorzystuje
naturalne występowanie organizmów pożytecznych, w tym drapieżców
i pasożytów organizmów szkodliwych, a także posługuje się ich introduk-
cją. Tym samym integrowana ochrona roślin pozwala ograniczyć stosowa-
nie chemicznych środków ochrony roślin do niezbędnego minimum i w ten
sposób ograniczyć presję na środowisko naturalne oraz chroni bioróżno-
rodność środowiska rolniczego.
Stosowanie zasad integrowanej ochrony w uprawie tytoniu oraz innych
gatunków roślin jest obligatoryjne od 1 stycznia 2014 r. Obowiązek taki
nakłada na wszystkie kraje członkowskie Unii Europejskiej Dyrektywa Par-
lamentu Europejskiego i Rady 2009/128/WE ustanawiająca ramy wspólno-
towego działania na rzecz zrównoważonego stosowania pestycydów.
Integrowana ochrona tytoniu polega na wykorzystaniu wszystkich dostęp-
nych metod prowadzących do utrzymania chorób i szkodników na poziomie
nie zagrażającym uprawie. Jest ściśle związana z zabiegami agrotechnicz-
nymi i z wykorzystaniem metod niechemicznych, ciągle doskonalonych
wraz z rozwojem systemów produkcji na etapie rozsady jak też w warun-
kach polowych. Zakłada ograniczone do niezbędnego minimum użycie
środków chemicznych, spośród których należy preferować preparaty
o niskiej toksyczności, szybko ulegające rozkładowi.