UPRAWA OZIMEJ MIESZANKI ZBÓŻ NA CELE PASTEWNE IU 245 (PRODUKT CYFROWY)

W Polsce uprawiano dotychczas głównie mieszanki zbóż jarych. W ostatnim czasie wzrosło zainteresowanie uprawą mieszanek zbóż ozimych, ponieważ plonują one lepiej niż jare. Głównym celem uprawy zbóż w mieszankach jest dążenie do stabilności uzyskiwanych plonów zależnych od warunków atmosferycznych oraz od zmienności glebowej i poziomu nakładów środków produkcji.
Komponenty mieszanki mogą mieć odmienne wymagania odnośnie wzrostu i rozwoju. Niekorzystne warunki mogą być niesprzyjające dla jednego z komponentów, ale dla drugiego optymalne, wówczas zajmuje on pozycję dominującą w łanie, rekompensując zniżkę plonu pierwszego komponentu. W porównaniu z czystymi zasiewami gatunków zbóż, te same gatunki w mieszance lepiej znoszą gorsze warunki agrotechniczne i siedliskowe. Rośliny różnych gatunków zbóż na ogół mają zróżnicowany systemom korzeniowy i zasiane w mieszankach produktywniej wykorzystują zastosowane nawozy podawane w mniejszych dawkach [Noworolnik 2015a], dlatego polecane są do wykorzystania w systemie rolnictwa integrowanego.
Polska jest krajem o największym zróżnicowaniu jakości gleb (mozaikowatość pól) spośród wszystkich krajów europejskich. Na polu mogą występować duże różnice w kwasowości i zwięzłości gleb, dlatego uprawa zbóż w czystym siewie (o różnych wymaganiach glebowych) jest zawodna. Na takich polach plonowanie poszczególnych gatunków zbóż jest słabsze niż ich mieszanek. Wysiew mieszanek poleca się na dużych areałach przeznaczonych na produkcję ziarna paszowego oraz tam, gdzie ich udział w strukturze zasiewów często dochodzi do 75%.
Mieszanki zbóż są mniej podatne na porażenie przez sprawców chorób i uszkodzenia spowodowane przez szkodniki [Noworolnik 2015b]. Takie uprawy rzadziej wylegają i charakteryzują się lepszą konkurencyjnością w stosunku do chwastów. Wszystko to sprzyja ograniczeniu chemicznej ochrony roślin, co ma bardzo istotne znaczenie w produkcji integrowanej, propagującej stosowanie niechemicznych metod uprawy.
Wyniki badań wskazują, że wśród zbóż ozimych, pszenica i pszenżyto nadają się do uprawy w mieszance. Gatunki te, dzięki częściowemu podobieństwu genotypowemu, charakteryzują się podobną wartością pastewną i zbliżonymi wymaganiami agrotechnicznymi.

SPIS TREŚCI